Kwiat pomarańczy

Wiosna targana

Tyle lat,tyle wieków

To samo powtarza:

Bez końca

Tańczy.

Nie widzi,nie wie,

Że wszystko się wykruszyło,

Wszystko się wyludniło,

Cały świat-

Jej wystarczy

Kwiat pomarańczy.

Nie wie nic,

Nikogo się nie boi,

Żadnej Kasandry

Ani stu innych wróżek:

Zapach jej zmysły pomieszał,

Rozum odebrał,

Kwiat ją urzekł.

Złoto-różowe owoce

Kołysze miedzy kwiatami

Na jednym i tym samym drzewie:

Gdzie to wszystko się dzieje,

Na jakim jesteśmy świecie,

Co to za wielkie szczęście,

Które o sobie nic nie wie.

/Kazimierz Wierzyński/