Preludium Deszczowe

Najpierw były plakaty na mieście,

sto pięćdziesiąt,może i dwieście,

na plakatach litery metrowe:

"Wielki koncert - Preludium Deszczowe"

Ludzie stali,plakaty czytali,

nie pytali,gdzie będzie ten koncert,

tylko biegli pod pomnik Chopina,

do Łazienek,gdzie wierzby płaczące.

Pół Warszawy pobiegło do parku,

więc ja także ruszyłam tą trasą,

a że każdy parasol miał w ręku,

więc ja także przyniosłam parasol.

Tak się właśnie to wszystko zaczęło-

był pan Chopin na swoim cokole,

a dookoła tłum ludzi ogromny

i wetknięte w ten tłum parasole.

Fortepianu właśnie nie było.

Jeden pan nawet o to się czepiał,

ale dziecko,bo z dzieckiem przyszedł,

powiedziało,że widzi fortepian.

Widzisz?

-Widzę-klawisze grają.

Słyszysz?

-Słyszę-deszcz w liściach dzwoni.

Pod wierzbami w Łazienkach Chopin

krople deszczu kołysze w dłoni.

Parasole zakryły niebo,

rozkwitają w jesiennym zmierzchu.

Słyszysz?

-Słyszę Preludium Deszczowe.

Widzisz?

-Widzę początek deszczu...

Wanda Chotomska