"Jesień"

Jesienny czas! Cudownych blasków czas!

O,dęby,buki,klony i platony,

Ciepłych odcieni stubarwne organy,

Na których złotą symfonię gra las!

O,pełne słońca przepychów i kras,

Melancholijnie milczące polany,

Kędy przez liści ogniste dywany

Przechodzi piękna bóg ostatni raz!

Dusza ma,zda się,o tysiące lat

W przeszłość cofnęła się na czas zdroju,

W wiek ziemi błogi,szczęśliwy i młody,

I patrzy z żalem,jak ginie ten świat,

Jak kona z boskim uśmiechem spokoju

Olimp radości,piękna i pogody...

/Leopold Staff/

Jesienny las

Jeszcze szumią w leśnym chórze

Choć już ścielą sobą jesienne dywany

Mieniąc się kolorami w górze

Liść uwolniony gdy z drzewa zerwany

Leci swobodnie o gałęzie trącając

W ostatnią swą podróż na Ziemi

Swoim cichym szelestem grając

Odwiecznym prawem którego nie zmieni

Już szumi sennie jesienny las

Choć zazdrosny o swoje listowie

Nadchodzi odpoczynku zasłużony czas

Nim zaśnie niejedno jeszcze opowie

Jak wiosny był spragniony

Jak rozwijał swe zielenie

Zrzucając liście życiem jest nasycony

Szumiąc spełnił swe wiosenne marzenie

Jesienny las w kolory ubrany

Pyszni się w październikowym słońcu

Otwierając na nowo przemijania tęsknot rany

Nim na dobre zaśnie w końcu

/Zbigniew Głuszczyk/

Pamięć

Sługa Boży Jan Paweł II

-(Karol Józef Wojtyła,ur.18 maja 1920.w Wadowicach,

zm. 2 kwietnia 2005r.w Watykanie)

 -polski kardynał,od 16 października 1978r.

A,że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu

w którym nie ma nic z fali huczącej,nie opartej o tęczowe pnie,

ale wiele jest z fali kojącej,która światło w głębinach odkrywa

i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.

Więc w takiej ciszy ukryty ja-liść,

oswobodzony od wiatru,

już się nie troskam o żaden z upadających dni.

Karol Wojtyła-"Pieśń o Bogu ukrytym"-fragment

Jesień

Jesień mnie cieniem zwiędłych drzew dotyka,

Słońce rozpływa się gasnącym złotem.

Pierścień dni moich z wolna się zamyka,

Czas mnie otoczył zwartym żywopłotem.

Ledwo ponad mogę sięgnąć okiem

Na pola szarym cichnącym milczeniem.

Serce uśmierza się tętnem głębokim.

Czemu nachodzisz mnie,wiosno,wspomnieniem?

Tak wiele ważnych spraw mam do zachodu,

Zanim z mym cieniem zostaniemy sami.

Czemu mi rzucasz kamień do ogrodu

I mącisz moją rozmowę z ptakami?

Leopold Staff

Październik

Brzozy są  jak złote wodotryski.

Zimno jest jak w ostatnim liście.

A słońce jest jak ktoś bliski,

który ziębnie i odchodzi.Lecą liście...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska