Jest taka noc

Jest taka noc

wieczorną Gwiazdą naznaczona
z siankiem pod białym obrusem

i potrawami dwunastoma

jest taka noc

mocą miłości jednocząca

małym Opłatkiem silniejsza

od rąk splecionych tysiąca

jest taka noc

jasna pomimo ciemności

triumfująca miejscem przy stole

dla nieznanego gościa

jest taka noc

pełna tajemnic i blasku

pachnąca świerkiem i piernikiem

kiedy zwierzęta mówić potrafią

a ludzie ze sobą - nie zawsze...

/Ewa Wierzbińska/

Adwent głosi nadzieję

Adwent jest synonimem nadziei:

nie daremnym oczekiwaniem na jakiegoś bezosobowego boga,

lecz konkretną i niezawodną ufnością w powrót Tego,

który już raz do nas przyszedł,

<<Oblubieńca>>,

który swoją krwią przypieczętował zawarte

z ludzkością wieczne przymierze.

Jest to nadzieja,która pobudza do czujności,

cnoty wyróżniającej ten szczególny okres liturgiczny.

Do czujności w modlitwie,

ożywionej pełnym miłości oczekiwaniem;

czujności wyrażającej się w dynamice konkretnej miłości,

której towarzyszy świadomość,

że Królestwo Boże przybliża się tam,

gdzie ludzie uczą się żyć jak bracia.

/Jan Paweł II/

Pokochaj jesień

Spróbuj pokochać jesień

z niesamowitymi urokami

Spójrz ile piękna niesie

obdarzając cię nowymi dniami.

Kolorowo jak na wiosnę

barwne liście ostatki zieleni

Dadzą chwilę radosną

twą szarość życia mogą odmienić.

Wieczór szybciej nastaje

słońce też znika wcześniej niż latem

Lecz nowe czy nie daje

chwile spokoju skorzystaj zatem.

- Tadeusz Kasprowicz

:)

Jesień

Zanurzać zanurzać się

w ogrody rudej jesieni

i liście zrywać kolejno

jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa

od bólu i znowu do bólu

cichutko krokiem cierpienia

by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu

z uśmiechem ciepłym i smutnym

a mały listek ostatni

zostawić komuś i umrzeć.

-Edward Stachura

11 Listopad - Święto Niepodległości

11Listopada,

to jedna z najważniejszych dat w historii Polski 
pierwszej połowy XX wieku.

Święto odzyskania niepodległości w Polsce 

obchodzone jest corocznie,ku czci tych,

dzięki którym możemy żyć w wolnej Polsce.

Dzień niepodległości to uroczysty moment,

któremu towarzyszą ceremonie

z udziałem najważniejszych osobowości w kraju.

Wtedy też powraca temat osoby

nierozerwalnie związanej z wydarzeniami

11Listopada - Józef Piłsudski.

Taki kraj

Jest takie miejsce u zbiegu dróg

Gdzie się spotyka z zachodem wschód

Nasz pępek świata,nasz biedny raj

Jest takie miejsce,taki kraj

Nad pastwiskami ciągnący dym

Wierzby jak mary w welonach mgły

Tu krzyż przydrożny,tam święty gaj

Jest takie miejsce,taki kraj

Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić

Załamać ręce,płakać i pić

Ten święte prawo ma bez dwóch zdań

Jest takie miejsce,taki kraj

Nadziei uczą ci co na stos

Umieli rzucić swój życia los

Za groby ojców,za Trzeci Maj

Jest takie miejsce,taki kraj

Z pokoleń trudów,z ofiarnej krwi

Zwycięskiej chwały nadejdą dni

Dopomóż boże i wytrwać daj

To nasze miejsce,to nasz kraj!

-Jan Pietrzak

"W listopadzie"

"Przyszedłem na cmentarz,Panie.Tak tu cicho.

Przyniosłem światło i kwiaty swoim zmarłym,

bo wierzę,że oni żyć będą,Nie dziw się,że

jest mi tak smutno i że chce mi się płakać.

Tu są ci,których bardzo kochałem."

/[...]W dzień zaduszny,Panie mój,Ksiądz Tymoteusz/

Z drzew na ziemię wśród deszczu,co siecze,

Lecą liście zmartwiałe,znużone...

Z prochuś powstał jak one,człowiecze,

W proch się kiedyś obrócisz jak one.

Ale pomnij,że w stworzeń godzinie

Bóg w proch ziemski Swojego tchnął Ducha,

A co z Boga poczęte-nie zginie,

Jeno w niebo jak płomień wybucha!

Z drzew na ziemię wśród deszczu,co siecze,

Lecą liście zmartwiałe,znużone...

Z prochuś powstał jak one,człowiecze,

Lecz nie samym tyś prochem jak one.

/Ewa Szelburg-Zarembina/

"Jesień"

Jesienny czas! Cudownych blasków czas!

O,dęby,buki,klony i platony,

Ciepłych odcieni stubarwne organy,

Na których złotą symfonię gra las!

O,pełne słońca przepychów i kras,

Melancholijnie milczące polany,

Kędy przez liści ogniste dywany

Przechodzi piękna bóg ostatni raz!

Dusza ma,zda się,o tysiące lat

W przeszłość cofnęła się na czas zdroju,

W wiek ziemi błogi,szczęśliwy i młody,

I patrzy z żalem,jak ginie ten świat,

Jak kona z boskim uśmiechem spokoju

Olimp radości,piękna i pogody...

/Leopold Staff/

Jesienny las

Jeszcze szumią w leśnym chórze

Choć już ścielą sobą jesienne dywany

Mieniąc się kolorami w górze

Liść uwolniony gdy z drzewa zerwany

Leci swobodnie o gałęzie trącając

W ostatnią swą podróż na Ziemi

Swoim cichym szelestem grając

Odwiecznym prawem którego nie zmieni

Już szumi sennie jesienny las

Choć zazdrosny o swoje listowie

Nadchodzi odpoczynku zasłużony czas

Nim zaśnie niejedno jeszcze opowie

Jak wiosny był spragniony

Jak rozwijał swe zielenie

Zrzucając liście życiem jest nasycony

Szumiąc spełnił swe wiosenne marzenie

Jesienny las w kolory ubrany

Pyszni się w październikowym słońcu

Otwierając na nowo przemijania tęsknot rany

Nim na dobre zaśnie w końcu

/Zbigniew Głuszczyk/

Pamięć

Sługa Boży Jan Paweł II

-(Karol Józef Wojtyła,ur.18 maja 1920.w Wadowicach,

zm. 2 kwietnia 2005r.w Watykanie)

 -polski kardynał,od 16 października 1978r.

A,że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu

w którym nie ma nic z fali huczącej,nie opartej o tęczowe pnie,

ale wiele jest z fali kojącej,która światło w głębinach odkrywa

i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.

Więc w takiej ciszy ukryty ja-liść,

oswobodzony od wiatru,

już się nie troskam o żaden z upadających dni.

Karol Wojtyła-"Pieśń o Bogu ukrytym"-fragment

Jesień

Jesień mnie cieniem zwiędłych drzew dotyka,

Słońce rozpływa się gasnącym złotem.

Pierścień dni moich z wolna się zamyka,

Czas mnie otoczył zwartym żywopłotem.

Ledwo ponad mogę sięgnąć okiem

Na pola szarym cichnącym milczeniem.

Serce uśmierza się tętnem głębokim.

Czemu nachodzisz mnie,wiosno,wspomnieniem?

Tak wiele ważnych spraw mam do zachodu,

Zanim z mym cieniem zostaniemy sami.

Czemu mi rzucasz kamień do ogrodu

I mącisz moją rozmowę z ptakami?

Leopold Staff

Październik

Brzozy są  jak złote wodotryski.

Zimno jest jak w ostatnim liście.

A słońce jest jak ktoś bliski,

który ziębnie i odchodzi.Lecą liście...

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna,

złotawa,krucha i miła,

To ty,to ty jesteś ta dziewczyna,

która do mnie na ulicę wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni,

gdym wracał zdyszany ze szkoły,

a po ulicach w lekkiej jesieni

fruwały za mną jasne anioły.

Mimozami zwiędłość przypomina

nieśmiertelnik żółty - październik.

To ty,to ty,moja jedyna,

przychodziłaś wieczorem do cukierni.

Z przemodlenia,z przemodlenia senny,

w parku płakałem szeptanymi słowy.

Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny,

od mimozy złotej majowy.

Ach czułymi,przemiłymi snami

zasypiałem z nim gasnącym o poranku,

w snach dawnymi bawiąc się wiosnami,

jak ta złota,jak ta wonna wiązanka.

/Julian Tuwim/

 

Nasturcja

Nasturcja pomarańczowa w ogródku stała,

w płatkach skrywając całą swoją twarz,

gdy nie patrzyłem to ona płakała

a gdy spojrzałem też spojrzała raz.

Powiedz nasturcjo pomarańczowa

czemu z twych płatków gorzkie płyną łzy?

tylko cię proszę już nie płacz od nowa

powiedz mi czemu smutna jesteś ty?

Smutna ja jestem bo pomarańczowa,

niby ognista a ja nie chcę tak,

och jakże w płatkach bolą mnie te słowa,

och jakże bardzo zrozumienia brak.

Ja swym kolorem nikogo nie kuszę

a zapach wciąż łagodny mam,

przykrości jednak tyle słuchać muszę

co różni ludzie mówią o mnie tam.

Ty jesteś piękna i taka czysta,

pachniesz tak miło że aż braknie słów,

niech cię nie rani mowa już ognista,

zapachniesz dla mnie kiedy przyjdę znów?

Nasturcja piękna płatki wysunęła,

i łzy już teraz na żadnym nie miała,

na pożegnanie miło uśmiechnęła

i tak cudownie jeszcze zapachniała.

/z netu/

Wrzosy

Spod nóg tryskały kwiaty ziemi.

Dokąd,ach dokąd wędrujemy?

Te kwiaty miały dziwną czerwień.

Rosły nam w ustach róży ciernie.

Noc całą szliśmy pod sosnami.

Szły sosny we śnie razem z nami.

Bez końca śnił się sen o lesie.

Za nami wlókł się smutny wrzesień.

Wrzosy,wrzosy lila mgła.

Gdzieś we wrzosach chłopak padł.

O poranku kroplą rosy,zapłakały nad nim wrzosy.

Nikt nie mówił zbędnych słów,gdy wyrastał w lesie grób.

Czasem tylko wiatr niósł głosy-to szumiały polskie wrzosy.

Dziś inne kwiaty z naszej ziemi,w krąg wyrastają,gdy idziemy.

Gdy czasem  razem z dziewczynami,stajemy cisi pod sosnami.

Coś wtedy śpiewa w starych sosnach,

o dawnych czasach i o chłopcach.

Ginęli tu w zielonym lesie,

kiedy liliowy płonął wrzesień.

Wrzosy,wrzosy...

/Maria Warzyńska/