Wielkanoc

Niech krzyż,

który swoimi ramionami łączy niebo z ziemią i ludzi między sobą,

rozrasta się na naszej ziemi w wielkie drzewo przynosząc owoce zbawienia.

Jan Paweł II- Karol Wojtyła

Wielkanoc to czas otuchy i nadziei

czas odradzania się wiary

w siłę Chrystusa aby Święta Wielkanocne

przyniosły radość oraz wzajemną życzliwość.

By stały się Źródłem wzmacniania ducha.

Niech Zmartwychwstanie które niesie odrodzenie

napełni Was pokojem i wiarą

niech da siłę w pokonywaniu trudności

i pozwoli z ufnością patrzeć w przyszłość.

Pozdrawiam Serdecznie wszystkich gości na moim blogu

oraz

z okazji Świąt Wielkanocnych

życzę wielu radosnych i ciepłych chwil,

odpoczynku przy rodzinnym stole,

mnóstwa pomyślności w życiu prywatnym i zawodowym.

Spokojność

Zbudzić się,zerwać,uchylić firanek,

Wyjrzeć w kwietniowy,błękitny poranek,

Gdzie tylko wierzby kwitnące się złocą

I tylko brzozy białym pniem migocą-

A na toń niebios,wiosenną i bladą,

Fioletową sieć gałązek kładą...

Obejść kasztany,których pąki,lśniące

Nowymi soki,łowią chciwie słońce

I główki śmiało w przestrzeń prą błękitną,

Czując,że jutro w śnieżną kiść zakwitną...

Chodzić po słońcu-powoli-jak we śnie,

Wkoło sadu,gdzie kwitną czereśnie,

U węgła domu przystanąć-posłuchać,

Bo już gołębie zaczynają gruchać

I wilga gwizdze w południe nad sadem,

Gdy owad w trawie goni się z owadem.

A wieczór kiedy gwiazdy wyjdą z toni

Błękitnej,słowik pieśń swą ślubną dzwoni,

Dziwiąc się wielkiej księżycowej łodzi,

Co z białym żaglem na Ocean wschodzi.

Słuchać tej pieśni,która pierś rozpiera

Ogromnej ziemi i w niebie zamiera,

Ginąc w tej woni sadów i błękicie,

Pić to wkoło budzące się życie

I czuć z wszechświatem,nie pragnąc dla siebie

Serca na ziemi ni gwiazdy na niebie

Nic nie zamarzyć,nie kochać,nie żądać.

W przeszłość się tęsknym okiem nie oglądać

Ani nie czekać,czy z tą nową wiosną

Z mogił zaklęsłych niezabudki wzrosną...

I wierzyć tylko,że gdy płomyk zgaśnie,

Serce na wieczność-jak na zimę-zaśnie.

Konstanty Maria Górski

_Wiosna_

Słońce stopiło już resztki śniegu,

Pierwiosnek z ziemi wychylił kwiat,

Nic nie powstrzyma wiosny biegu,

Ona zielenią przystroi świat.

Wiosenny deszczyk o szyby bije

I każe listkom z pąków wyjść,

Liliowy krokus nagle ożyje,

Serce o szczęściu zacznie śnić.

Wszyscy czekają na wiosny chwile,

Na słońca blask i zapach bzów,

Na koncert ptasi i na motyle,

Czasem na miłość pełną snów.

Wiosenne słońce rozgrzewa serce,

Kwiatami łąka oko raduje,

A zakochani splatają ręce

I nawet starzec młodziej się czuje.

Maria Kucharska-Diet

_***_

Przybiegła wiosna cichutko,

Podkradła się na paluszkach

 Jeszcze otula się mgiełką

Jeszcze zieleni nie wypuszcza.

Rankiem zagrzewa ptaki

By świergot ich zabrzmiał głośno

Zachęca słonko by grzało

A deszczyk siąpił z radością

I ludziom daje nadzieję

Na kwiaty i zapach zieleni,

Na nowe życie co nagle

Wystrzeli tak bujnie z ziemi

Na miłość co głaszcze  serce,

Wywoła uśmiech i wzruszy

Na wszystko za czym tęsknimy

Co jest pokarmem duszy...

Tak bardzo jej pragniemy

Że kiedy wreszcie nastanie

Pomyślisz,że na tę wiosnę

Cudowne jest nawet czekanie

/z netu/

***

pod drzewami -miłość

pośród ludzi -miłość

pośród deszczu

i w słońcu

odmieniałam pory roku

dokąd nie przyszła

teraz

jest tylko jedna pora roku

wiosna

Halina Poświatowska

Jesteś znowu

 

Jesteś znowu ! Mój Boże ! Jak mi serce bije !

Jak mi się wzrok o wiośnił ! Jak świat rozradował !

Tylem nocy Cię w snach,nazbyt krótkich,całował !

Tylem dni dzień ten tęsknił.co przyszedł i żyje !

I jest ! O teraz właśnie ! Jest ten dzień powrotny:

Wypłakany,kochany nowy dzień spotkania

Dzień wszelkiej mej nadziei,całego czekania,

Gdybym Cię piastował w sercu,stęskniony,samotny !

I jakże to wypowiem ? I jakiemu słowu

Powierzę ową radość,drżącą,niespodzianą,

Że obudzę się jutro z duszą rozkochaną,

Z uśmiechem szczęścia na ustach:Jesteś ! Jesteś znowu !

Julian Tuwim

Kwiecień

Ledwo pierwsze i nieśmiałe

kwiatki z sobą niesie

a już-widzisz samochwałę!

-dumnie kwiatem zwie się.

Ale może i ma rację,

bo w pustym bez kwieciu

on najpierwszy wczesny fiolet

krokusów rozniecił,

on ich deszczem poi,

słońcem opromienia,

 więc ma chyba pełne prawo

do swego imienia.

Dużo łatwiej by mu było

w ciepłej porze letniej,

kiedy kwiatów mnóstwo wokół

nazywać się kwietniem!